حکومت امام علی (ع) با مردم رفتاری نیک داشت . آن حضرت هرگز طاقت شنیدن اخبار ناگوار و بد رفتاری با مردم را نداشت ، زیرا او معتقد بود همان طوری که حکومت بر مردم حقی دارد مردم نیز بر حکومت حقّی دارند . وقتی خبر برخورد استانداران و یا فرمانداران با مردم را می شنید ، سخت خشمگین می شد و با آنان تند برخورد می کرد.هنگامی که امام علی (ع) مالک اشتر را به استانداری مصر منصوب فرمود ، در حکم انتصابش که دستورالعمل بسیار مهمّی بود ، چنین فرمود: "...واشعر قلبک الرحمه للدعیه و المحبه واللطف بهم و لا تکونن علیهم سبعا ضار یا تغتنم اکلهم فانهم صنفان: اما اخ لک فی الدین او نظیر لک فی الخلق ، مهربانی و خوش رفتاری و نیکویی با رعیت را در دل خود جای ده مبادا به آنان چون جانور درنده باشی ، خوردنشان را غنیمت بدانی ، زیرا آنان دو دسته اند: یا برادر دینی تو هستند یا در آفرینش مانند تو هستند." در دوران امام علی (ع) آزادی و امنیّت برای همگان وجود داشت ، هیچ کس حقّ تعرض به دیگری را نداشت امّا حقّ انتقاد برای همه محفوظ بود . با وجود این به هیچ کس یا حزبی اجازه توطئه و براندازی عملی را نمی داد و به هنگامی که خوارج جنگ را آغاز کردند چشم فتنه را از کاسه بیرون کشید. |